آن قدر در این چند سال مرتب اصلاح طلبان وسط دعوا به بهانه های مختلف جا خالی کردند، آن قدر در مورد موضوعات خیلی مهمه دیگر کوتاه آمدند که الان احساس می کنم هنوز باورمان نشده که این بار هم با یک توافق پشت پرده همه چیز را یک دفعه بر هم نمی زدند، توافق هایی که گذشت زمان نشان داده اثری نداشته اند.
اما فکر می کنم اگر این بار کوتاه نیآیند و اگر واقعا تا آخرش بروند (حتی بدون حمایت آشکار مردمی به شکل تحصن و این حرف ها) شاید مردم باورشان بشود که این ها هم می توانند یک کارهایی بکنند هر چند دیر، آن وقت شاید تعداد بیشتری رای بدهند، شاید تعداد کمتری از این مملکت بروند، شاید ...
اما خیلی راهه تا آنجا، آن هایی هم که این راه را باید طی کنند تا حالا همیشه رفیق نیمه راه بودند...

***

تصور مجلس بعدی، یک چیزی شبیه مجلس پنجم یا در مقیاس کوچک تر شورای شهر تهران فعلی وحشتناکه ، فقط کافیه مثلا استدلال های مخالفین عوض شدن نام "خالد اسلامبولی" را ببینیم (شرق 17 دی) یا روزنامه های زمان مجلس پنجم را ورق بزنیم که یادمان بماند حتی مجلسی که نمی تواند کاری بکند از مجلسی که سنگ اندازی می کند بهتره، مجلسی که دست کم قسمتی از خواسته های ما را بیان می کند بهتر از مجلسیه که اصلا نی توانیم حتی ادبیات نمایندگانش را بفهمیم

***

حجاریان دو - سه ماه گفته بود معلوم نیست تا انتخابات چی پیش بیاید ها، باز هم معلوم می شود حرف های این آدم را باید جدی گرفت . هنوز هم معلوم نیست چی می شود اما کاش مثل همیشه نباشد که از سناریوهای موجود بدترینش اتفاق بیفتد.