دوستم می گه "خانومی که میاد خونهء ما کار می کنه و اصلا سواد نداره گفته من حتما می رم رای می دم چون فتن اگه رای ندین بهتون کوپن نمی دیم"
دوستم می گه "مکانیکی که رفته بودم پیشش ماشینم را تعمیر کنم به دوستش می گفت اشکال نداره آبادگرانیا آن طرفین اما در عوض کار می کنند، با مردمنند"
دوستم می گه "دختر خاله ام که پیش دانشگاهیه گفته همه تو مدرسهء ما رای دادن چون گفتن برای کنکورمون بد می شه"
دوستم که الان دانشجوست می گه "من رای دادم، سفید دادم اما رای دادم، چرا نمی دادم؟"
دوستم که پزشکه و 26 سالشه می گه "شنیدی برادر خاتمی را رد صلاحیت کردن چون از جزایری پول گرفته؟"
دوستم می گه " ..."

مشکل رای دادن یا ندادنِ آدم ها نیست، مشکل اصلی فکر نکردنِ ماست، همه عادت کردیم فکر نکنیم، نخونیم، همیشه به دم دست ترین اطلاعات قناعت کنیم و متاسفانه این را در هر قشری از افراد جامعه می شه دید .

این یک کم قدیمیه

***
تلویزیون داره از شادی خودش را خفه می کنه، یعنی بعد از دست کم دو هفته (که مطمئن بودن رقیبی وجود نداره) بمباران تبلیغاتی، 30% رای در تهران تا این اندازه خوشحال کننده است؟ پس می شه فهمید خودشون هم جایگاه خود را می دانند.