با هیبا در مورد جنگ حرف می‌زدیم. به عنوان یک لبنانی اولین چیزی که گفت این بود که حزب الله حمایتش را از دست می‌ده و این باعث هرج و مرج بیشتر در منطقه می‌شود. می‌گفت من نمی‌فهمم چرا کشورهایی که خودشون قدرت اتمی هستند می‌خواهند بقیه این را نداشته باشند؟ یا اگر مشکل منطقه است پس اسراییل چرا داره؟ شاید فکر می‌کنند خودشون به اندازه کافی عاقل هستند اما بقیه نیستند.
گفت من 20 سال با جنگ زندگی کردم و عادت دارم.

گفت توریسم از مهم‌ترین منابع درآمد کشورشه، در مورد امنیت پرسیدم، گفت جنگ نیست اما بمب گذاری هست. اما وضع اقتصادی کشورش بده و بیشتر آدم‌ها برای کار به کشورهای خارجی می‌روند دوبی، کانادا یا حتی عربستان. مثلا یکی از دوستانش با همسرش در عربستانه. پرسیدم محدودیت‌های آن جا اذیتش نمی‌کنه؟ گفت مجبوره؛ البته در یک مدرسه انگلیسی درس می‌ده و از این نظر بد نیست اما مثلا نمی‌تونه تنها از خانه خارج شه یا رانندگی کنه. پرسید شما می‌تونید تو کشورتون رانندگی کنید؟ توضیح دادم که ما تنها محدودیتی که داریم اینه که باید حجاب داشته باشیم و مسلما می‌تونیم رانندگی هم بکنیم (البته توضیح ندادم که اگر قانون را بخوای نگاه کنی حق‌های زیادی را نداریم، به اندازه کافی دیدش منفی هست انگار).
دیدی که از ایران وجود دارد حتی تو کشورهای منطقه هم خیلی خیلی دور از واقعیته.