یکی از چیزهایی که چند وقتی هست می‌خواهم در موردش بنویسم زندگی اینجاست و اولین نکته‌اش تنهایی. تنها زندگی کردن از دور "یک نفر" بودنه اما وقتی در متنش قرار می‌گیری تازه درک می‌کنی یعنی چی. آن هم نه یک مرتبه؛ بلکه آهسته آهسته، یاد می‌گیری قوی‌تر باشی، یاد می‌گیری حتی اگر ناخوشی باید خودت کارهات را انجام بدی، خرید کنی و سوپ را به زور پایین بدی تا زودتر خوب شی و کارهای عقب افتاده‌ات بیشتر نشن. یاد می‌گیری برای هرکاری راهش را پیدا کنی، یاد می‌گیری از دیگران انتظار نداشته باشی، یاد می‌‍گیری ... .
آلیسِ سرزمین عجایب یک متن نوشته که دوستش دارم، خیلی از قسمت‌های نوشته‌اش برام ملموسه.
چیزی که باقی می‌مونه با وجود همه‌ی این‌ها من این تجربه را دوست دارم و خوشحالم که این فرصت را به خودم دادم. :)