جشنواره بین المللی فیلم مونترال از 24 آگوست تا 4 سپتامبر برگذار می‌شود و برنامه‌اش هم این جا هست. 6 تا فیلم ایرانی دارد : یه بوس کوچولو، پرونده هاوانا، کارگران مشغول کارند، به آهستگی، صبحی دیگر، جایی در دوردست و چهارشنبه سوری.

دانشکده ما به دانشجوها برای بلیت تخفیف می‌داد من که رفتم بلیت بگیرم دیدم بدون استثنا همه ایرانی هستند. از بین حرف‌هاشون :
- من که هیچ فیلم ایرانی را نمی‌روم ببینم؛ حوصله دیدن بچه‌یی که آب دماغش تا دهنش آمده پایین را ندارم
- همه فیلم‌ها که این طور نیستن
- چرا، اصلا امکان نداره این جا فیلمی از ایران نشون داده بشه که راجع به بدبختی و فقر نباشه

حالا من به اسم‌های فیلم‌های بالا که نگاه می‌کنم می‌بینم تقریبن هیچ کدومشون(مگر به آهستگی) به نظر نمیان در مورد فقر باشن. واقعن در مورد چند درصد موضوع‌ها انقدر زیاد بدون اطلاعات با اعتماد به نفس نظر می‌دهیم؟

پ.ن. این همه سایت جور واجور سینمایی هیچ کدوم این 6 تا فیلم را با هم ندارند