سفر ۲

یک نکته دیگه این که بیشتر جاها (مثل مترو و اتوبوس) اطلاعات به اسپانیایی هم نوشته شده. خود مترو بوستون هم جالبه، خیلی بزرگه یعنی دست کم به نسبت مترو مونترال. یکی از بارهایی که از فرودگاه بوستون برمی گشتم(که این یک بار خودش کلی داستان داره) داشتن خطوط بین دوتا ایستگاه را درست می کردن. کارشون جالب بود، اول کل مسافرهای دوتا خط را جابه جا کردن. یعنی ما رفتیم سوار یک قطار دیگه شدیم. بعد از اون قطار هم ایستگاه بعد پیاده مون کردن و با یک سری شاتل بردنمون ایستگاه بعد.

بوستون یک خطی داره به اسم "Freedom Trail"، یک خط قرمز به طول ۴ کیلومتر که نقطه های توریستی شهر را نشون می ده،‌ یا همون جوری که خودشون می گویند می تونین اتفاقات تاریخ انقلاب آمریکا و جدا شدنش از انگلیس را با دیدن این جاهای تاریخی را ببینید.


این هفته چهارصدمین سال غسل تعمید جان هاروارده. این که چرا تاریخ غسل تعمید مهمه به خاطر این که روز تولدش را نمی دونن و این طوری می تونن حدس بزنن چند سالشه. حالا می تونین بگین من گیرم ولی من داشتم فکر می کردم ما چهارصد سال پیش کجا بودیم؟

سه روز بوستون بودم و بعد رفتم بوفالو.

پ.ن. نوشته های رویا : بوستون ۱ - ۲ - ۳