ناامید

رابرت فیسک روزنامه نگار انگلیسی دیروز دانشگاه ما سخنرانی داشت در مورد اوباما، آمریکا و خاورمیانه. کل سخنرانی فضای ناامیدکننده ای را نه فقط برای خاورمیانه که برای کل دنیا تصویر می کرد. فیسک مخالف حضور نیروهای غربی در خاورمیانه است و یکی از چندین دلیلش این که فرهنگ غرب و شرق بسیار متفاوتند، با فرستادن نیروی نظامی نمیشه این فرهنگ را به سمتی که غربی ها فکر می کنند درسته برد. در مورد اوباما هم گفت فکر نمی کنه دولت اوباما حتی بخواد کاری برای صلح انجام بده و یا بتونه.
یک نفر در پرسش و پاسخ از وضعیت زنان و بچه ها در غزه پرسید، جواب این بود متنفرم از روزنامه نگارانی که اطلاعات بی واسطه ندارن و در مورد موضوعی اظهارنظر می کنند، من آدم مناسبی برای جواب دادن به این سوال نیستم چون من در لبنان زندگی می کنم و به غزه نرفتم(به دلیل ممنوعیت حضور خبرنگاران در غزه). جواب فیسک برای من خیلی قابل لمس بود راستش خیلی از نوشته های روزنامه نگاران ایرانی خارج از کشور این مشکل را داره که خیلی وقت ها فضایی که تصویر می کنند با تصویر واقعی زندگی در ایران خیلی تفاوت داره.
در مورد ایران هم چند جا صحبت کرد یکی این که گفت امیدواره خاتمی رای بیاره چون خاتمی می تونه با اوباما حرف بزنه اگر بخواد.
در مورد این که روزنامه نگار باید بدون جانب داری حرف بزنه گفت موضوع ایران هسته ای را ببینین، جمهوری اسلامی برنامه اتمی را شروع نکرد، شاه که پلیس خلیج فارس بود برنامه را شروع کرد و اروپایی ها آن زمان سرودست می شکوندن که نیروگاه را بسازن، این نیروگاه بوشهر که این روزها شیطان قلمداد می شه را آلمانی ها ساختن. شاه خودش در نیویورک در جواب این سوال که آیا شما بمب اتم می خواهید گفت بله وقتی شوروی همسایه ما داره ما چرا نباید داشته باشیم؟ این ها همه در حالیه که من سال 1979 در اتاقی کمی کوچک تر از این اتاق شنیدم که آیت الله خمینی گفت ما بمب اتم نمی خواهیم و بمب اتم شیطان است. بعدها در سال 1984 وقتی عراق گازهای شیمیایی که غربی ها در اختیارش گذاشته بودن را در جنگ ایران عراق استفاده کرد فرماندهان ارتش رفتن و به آیت الله خمینی گفتن این امروز گاز شیمیایی استفاده می کنه فردا اگر ما بمب اتم نداشته باشیم و عراق داشته باشه چطور از خودمون دفاع کنیم. پس امروز اگر حرف بمب اتم و ساختن آن هست، با تاکید می گم اگر، ما باید ببینیم در این روند چطور به این جا رسیدیم.
خیلی زیاد نسبت به خاورمیانه ناامید بود. گفت دو سه سال قبل امیدوار شده بودم وقتی دیدم جوانان لبنانی به کشورشون برمی گردن و نیروی تازه به جامعه می دهند اما بعد از جنگ گروه گروه به امریکا، کانادا و به طور کلی غرب برگشتن تا دور از آشفتگی خاورمیانه زندگی آرومی داشته باشن. این که تا مردم خودشون نخواهند چیزی تغییر نمی کنه و با باقی موندن نیروهای نظامی غربی در خاورمیانه، نه فقط خاورمیانه که همه دنیا جای بدتری برای زندگی خواهد بود.