همه شمارههای روی موبایلم پاک شدن. اشتباهی.
ناراحت نشدم. عجیب هم نیست. تلفن آخرین راه ارتباطی من با آدمهاست؛ حتی بیشتر وقتها با ایمیل سریعترمیشود من را گیر آورد تا با تلفن. از طرفی خیلی از شمارهها دیگر کسی آنطرفش نیست؛ کوچ کردهاند از شهرشون یا از زندگی من.
دیدن صفحه خالی شمارهها حس عجیبیه. شبیه حس کسی که وارد شهر ناآشنایی شده. آرامش عجیبی داره دیدن صفحه خالی و اهمیت ندادن.
3 comments:
اولی که می بینی یا می فهمی که تنهایی برات خیلی سخته. بعد طوری بهش عادت می کنی که تنهایی حس امنیت می ده بهت... ورود کسی به حریمت حس عدم امنیت بهت می ده
کاملن، حریمت بزرگ و بزرگ و بزرگ تر میشه.
چه حس خوبی! کاش منم الان تو همچین موقعیتی بودم!
Post a Comment