آتش سوزی 1

دیشب ساعت چهارونیم برای دومین بار در این هفته آٰژیر آتش ساختمان به صدا درآمد. فکر کردم من که عمرن تا مطمئن نشم آتش واقعیه و یکی تصمیم نگرفته داخل راهرو سیگار بکشه در هوای -۳۵(دیشب سردترین شب امسال تا امروز بوده) ییرون نمی روم. داشتم به همین فکر می کردم که دیدم یکی کوبید به در آپارتمان که "It's real" در آپارتمان را که باز کردم دیدم چه دودی. سریع برگشتم که دیدم مریم ها هم بیدار شدن و من موبایلم را برداشتم به ساناز زنگ بزنم و رفتم سمت پله ها تا شش طبقه را برم پایین و در این هیروویر عینکم را هم حتی برنداشتم. پایین حدود ۵ دقیقه منتظر موندیم که آمدن گفتن جدیه موضوع و برید داخل ساختمان کنار خوابگاه. من هم چنان منتظر بودم که بچه ها بیان پایین با هم بریم که احساس کردم دیگه نمی تونم انگشت های دست و پام را تکون بدم، یکی از بچه ها از طبقه هشت آمده بود گفت آن جا پخش کننده های آب فعال شدن و خیس شده بود و در مدتی که منتظر بودیم موهاش یخ زد. بالاخره رفتیم ساختمان کنار. یک ساعتی گذشت خبری نشد. هم چنان صدای آژیر می آمد. تا خوابگاه رفتیم دیدیم ماموران آتش نشانی دارند می روند اما هنوز اجازه نمی دهند کسی وارد شود. در حالی که نیمه منجمد شده بودیم برگشتیم به جای قبلی. یک ساعتی منتظر بودیم که یکی از مسول ها آمد گفت می تونین برگردین. این بار نزدیک های روشن شدن هوا بود و فکر می کنم زمانی سردتر از آن امکان نداره در حالی که به وضوح می لرزیدیم و من فهمیدم سرمای تا مغز استخوان یعنی چی رسیدیم خوابگاه. این بار همه دم در جمع بودن و نمی گذاشتن کسی داخل شه. گویا خبر اشتباه بوده و باید منتظر بمونیم تا آب را خشک کنند. حالا با شنیدن این همه یاد چیزهایی افتادیم که اگر آب بهشون خورده باشه دیگر به درد نمی خورن مهم تر از همه مدارک و کامپیوترها. به هرحال دوباره برگشتیم جای قبلی. حدود ساعت هفت و نیم گفتن طبقه ۷ و ۸ می تونند داخل بروند. باز منتظر موندیم نیم ساعت بعد گفتن طبقه ۵ی ها بروند. دیدیم ما را جا انداختن، با بچه ها رفتیم گفتن طبقه دومی ها بروند اما ما باید می ماندیم تا یک نفر با ما بیاد چون آتش از طبقه شش شروع شده(در واقع ۳ تا آپارتمان آن طرف تر) . به هر حال آپارتمان سالم بود و فقط راهروها خیس بودن.