یکی از این برنامه های فیس بوکه، از همین ها که ملت برای این که ازش استفاده کنن باید صد نفر دیگه را دعوت کنن من هم یکی از اون صدتا.
برنامه قراره جورت(match) را پیدا کنه، می ره می گرده تو دوست های دوستات و همین جوری عکس میاره برات که با یک کلیک کلکشون را بکنی.همین وسط ها، اسمش میاد. یک حس غریبه میاد سراغت. هیچ جور بودنی نمی بینی اما انگار به خاطر هرچی که قبلن بوده نمی خوای نه بزنی. شاید هم نه به خاطر چیزی که بوده شاید به خاطر آن چیزی که می خواستی باشه نمی خوای نه را کلیک کنی. نمی خوای و کلیک نمی کنی. می دونی اگر قرار بود داور و بازیکن یکی نباشن نتیجه این نبود اما چه باک؟ حالا که یکی هستن.
