از شهر دور

دختر چهارده سالشه شاید هم پانزده. پدر قولش را به پسرخواهرش داده برای عروسی همین تابستون. مادر دختر اصرار می‌کنه که بگذارین دست کم دیپلمش را بگیره. مادر دختر گریه می‌کنه. مادربزرگ دختر، مادر مادر، گفته اگر دخترتان جا گرفته من بزرگش می‌کنم؛ چرا دارید بچه را بدبخت می‌کنید؟ حالا پدر هرگونه ارتباط مادربزرگ با خانواده را ممنوع کرده؛ مادربزرگ شده آدم بده‌ی ماجرا. مادربزرگ، مادر و دختر (که در واقع کودک حساب می شه) همه درگیر. از صبح که ماجرا را شنیدم عصبانیم؛ از حماقت مردسالارانه‌ی مرد، از ناراحتی منفعل مادر، از بی‌چاره (به معنی بدون چاره) بودن مادربزرگ و از همه بدتر از درد دخترک، و از قانون، قانونی که دختر را برای رای دادن، برای رانندگی کردن و برای خیلی چیزهای دیگر کودک می‌داند اما برای ازدواج بالغ.